Wystrój kościoła

Po pomalowaniu kasetonowego stropu profesor Oźmin, wraz z żoną Łucją i synem Michałem, wymalował techniką sgraffito kolorowy fryz z postaciami aniołów oraz wizerunkami polskich świętych i błogosławionych, tuż pod stropem. Fryz ten, niczym wstążka, obecny na wszystkich ścianach kościoła, optyczne podtrzymywał strop. W prezbiterium, techniką al fresco Profesor umieścił sceny z życia Chrystusa i Matki Bożej. Następnie, tą samą techniką, namalował Drogę krzyżową na ścianach kościoła poza prezbiterium, którą 22 grudnia 1957 roku poświęcił arcybiskup Antoni Baraniak metropolita poznański. Po wybudowaniu dwóch bocznych ołtarzy wypełniono je, techniką al fresco, obrazami Świętej Rodziny i Najświętszego Serca Jezusa, i ozdobiono ornamentem w technice sgraffito.

Równocześnie postępowały prace profesora Bieńkowskiego – stolarskie i rzeźbiarskie. Najpierw przy budowie ołtarza. W środkowej części umieszczono oryginalną rzeźbę Świętego Michała Archanioła, a w bocznych wnękach płaskorzeźby ewangelistów. Szczyt ołtarza zwieńczono rzeźbą Boga Ojca wśród dwóch adorujących go Aniołów. Pomalowanie sepią rzeźb i płaskorzeźb nadało im bardziej plastyczny wyraz. W prezbiterium ustawiono stalle z dębowego drewna i ozdobiono je inkrustowanymi symbolami Apostołów. W niewielkim oddaleniu od prezbiterium postawiono piękną ambonę z płaskorzeźbami Ewangelistów. Ściany kościoła wyłożono do wysokości 1,65 m dębową boazerią, a w dolnej jej części umieszczono ławy przyścienne. W czterech punktach ustawiono konfesjonały. Na balkonie organowym zainstalowano 13-głosowe organy.

Bezpośrednio przy wejściu do świątyni ustawiono też, niewielkich rozmiarów, boczny ołtarz z odlewem postaci świętego Antoniego Padewskiego, a po lewej stronie – niewielką figurę świętego Judy Tadeusza.